پیام عزی
روی بخار شیشه ی دلم نوشتم بی تو هرگز
که تویی تو سرنوشتم آروم آروم
قطره ی اشکی چکید و قصه گوی
غربت و دلواپسی شد قاصدک باز
از سر خونه گذشته اما باز بی خبر از تو
از این طلسم بی کسی دلم گرفته
آسمونم بی تو رنگ غم گرفته
ناشناسم من توی شهر نگاهت
دل هنوزم منتظر منونده به راهت
اما بازم می دونم خواب و خیاله
که تو برگردی دوباره
همیشه دستام تشنه ی دست تو بوده
سهم چشمام این شبای تیره بوده
قلب تو از عشق من یه دنیا دوره
راه عشقم چه غریب و بی عبوره
اما من تا آخر این جاده ی غم قصه ی عشق و میخونم
همیشه دستام تشنه ی دست تو بوده
سهم چشمام این شبای تیره بوده
قلب تو از عشق من یه دنیا دوره
راه عشقم چه غریب و بی عبوره
اما من تا آخر این جاده ی غم قصه ی عشق و میخونم
تو آسمون چشم تو پر از ستاره
اما این غم تو شب من موندگاره
من اسیر عکس ماه روی آبم
اما اون از من چه دوره
تموم شعرام رنگ تلخ انتظاره
دیگه این دل قصه ی تازه نداره
مینویسم تا قیامت این دل من
پای عشقت موندگاره
همیشه دستام تشنه ی دست تو بوده
سهم چشمام این شبای تیره بوده
قلب تو از عشق من یه دنیا دوره
راه عشقم چه غریب و بی عبوره
اما من تا آخر این جاده ی غم قصه ی عشق و میخونم
همیشه دستام تشنه ی دست تو بوده
سهم چشمام این شبای تیره بوده
قلب تو از عشق من یه دنیا دوره
راه عشقم چه غریب و بی عبوره
اما من تا آخر این جاده ی غم قصه ی عشق و میخونم