که رفـتـند و رهـا کـردنـد مـن و ما را به حـال هـم
لالا لالا گــــل مـریــم ، شـکـسـتـه حرمت آدم
شـــدیـم آواره عالم ، چــرا تـشنه به خون هم
لالا لالا گــــل زیــــره ، بابات دستاش به زنجیره
مـی گه هـرگـز نگو دیره کـه هـر روز ، روز تـقـدیـره
رهـایـی ریــشـه ی مـا بـود ، هـمـه اندیــشـه ی مـا بـود
ولـی در آن روی ســکـه تـبـر بــر ریــشـه مـا بـود
گـل و گـلـدون و گـل خـونه شــده امــروز یک ویـرونه
ســـر فــواره هــا خــونه ، بـبـیـن مـردن چه آسونه
لالا لالا گــــل لالـــه ، حــریـم عـشـــق پا مـالـه
سیاهی رنگ هر سفره ، سر هفت سین هرساله
لالا لالا گــــل زیــــره ، بابات دستاش به زنجیره
مـی گه هـرگـز نگو دیره کـه هـر روز روز تـقـدیـره
لالا لالا گــــل زیــــره ، بابات دستاش به زنجیره
مـی گه هـرگـز نگو دیره کـه هـر روز روز ، تـقـدیـره
لالا لالا گــــل زیــــره ، بابات دستاش به زنجیره
مـی گه هـرگـز نگو دیره کـه هـر روز ، روز تـقـدیـره